Výletní cíle na Jižní Moravě

Memoriał piśmiennictwa Moraw

Teren i budynki klasztoru benedyktynów w Rajhradzie koło Brna stwarzają majestatyczny efekt. Nie można się temu dziwić, na początku jego przebudowy podzielał się słynny praski architekt radykalnego baroku Jan Błażej Santini-Aichel (projektował między innymi kościół pielgrzymkowy Jana Nepomucena obok Žďáru nad Sázavou i Narodzenia NMP w Křtinach, klasztory w Plasach i Kladrubach, praski Pałac Thunów- dziś siedziba czeskiego sejmu itd.) Dosłownie klejnotem klasztora jest  monumentalna nawa kościoła. świętych Piotra i Pawła, która sięga czterdzieści metrów długości i posiada cztery sklepienia sięgające wysokości ponad trzydziestu metrów.

Rozległe przestrzenie zabytkowego klasztora już od kilka lat są poddawane wymagającej przebudowie. Pozwoliło to na otworzenie klasztora dla zwiedzających - po raz pierwszy w historii - w związku z udostępnieniem w 2005 roku ekspozycji Muzeum Literatury na Morawach.

Rajhradzki memoriał piśmiennictwa to przede wszystkim nowoczesna ekspozycja literatura powstającej na Morawach. Poprzez dwie kondygnacje zwiedzający przechodzi przez całą morawską historię i zobaczy w jaki sposób ta historia odzwierciedla się w zabytkach piśmiennictwa - od Państwa Wielkomorawskiego, aż do XX. wieku. Na krótko może się spotkać z wyjątkowymi średniowiecznymi manuskryptami, z dziedzictwem Komeńskiego, Biblią z Kralic, z archiwaliami, które pozostawił Prokop Diviš albo Karel st. ze Žerotína.

Z bliższych nam czasów nie brakuje wybitnych autorów z obszaru literatury pięknej, dziennikarstwa i polityki - między innymi Petr Bezruč, T. G. Masaryk, bracia Mrštícy, dziennikarz Jan Ohéral, Jakub Deml, Vítězslav Nezval, Jan Skácel. Ciekawą częścią ekspozycji są książki pisane w morawskich gwarach. Memoriał jest tak samo, jak każde muzeum, instytucją naukową i służy naukowcom, studentom i badaczom (księgozbiór posiada niewiarygodnych 65 000 tytułów…).

Głębokie przeżycie, które koronuje wizytę w memoriale i klasztorze, można doznać w bibliotece klasztornej. Tak wyjątkowe uczucie nie można spotkać w salach zamkowych, a nawet w budynkach świątyń. Śmiała i olśniewająca architektura sklepienia i freski na suficie, bogate sztukaterie ze złoconymi ozdobami, półki z książkami wszędzie dokoła, gdzie tylko spojrzysz. Książki, książki i ponownie książki. Dziesiątki tysięcy spoczywających tu książek, oprawionych w białej wieprzowej skórze zaopatrzonych każda dwiema klamrami. Rzędy książek (zgromadzonych jest tutaj prawie dwadzieścia tysięcy) wzbudzają zdumienie - i wzywają do pokory. Jest w nich pojmany i przechowywany rozwój  ludzkiej nauki.